Işıl Özgentürk: Kürt meselesi etnik bir mesele değil, bir Türkiye meselesidir!

Ve bütün Türkiye de onları tanır. Aynı aşiretten biri DEM’den biri AKP’den milletvekili adayı oluyor. Bölgenin gerçek ihtiyacını kale almadan Kürt halkı üzerinden mayalanan bu kişiler en az PKK kadar bölgeye zarar vermişlerdir. Neyse canları sağ olsun. Bölge neden bir türlü gelişmiyor? Sanıldığının aksine bölgeye devlet teşviki, diğer bölgelere oranla çok daha fazla ama yatırım için para alanlar, temel çıkıp hemen bir mazerete sığınıyorlar: “Fabrikayı yapamıyoruz çünkü PKK baskısı var. Neden benim çocuğum okuyamıyor? Neden ben sadece koyunları otlatan bir çobanım, oğlum da bir çoban olacak!”DEM biraz daha cesur davranıp, yıllardır bölgeden milletvekilliği kapan kişilerin hangi partiden ve aşiretten olduğunu ortaya çıkarıp hesap sorabilir. Nasıl? Soruya karşı soru: PKK en çok kimin işine yarıyor? Bölgenin aşiret düzeninde kalmasını isteyen, devletin tüm yatırımlarını kendi çıkarları için kullanmayı hedefleyen ve bunu yıllardır yapan aşiret düzeninin, toprak ağalarının. Bunu hiç unutmadan günümüze gelelim, seçim yaklaşırken tartışılan en önemli konulardan birine: Hiç kuşkusuz DEM Parti’nin (Bu adı hiç benimseyemedim. Neyse ki açıkça iktidarın tutsağı ve partisinin de unutturmaya çalıştığı Selahattin Demirtaş’ın sevgili eşi Başak Demirtaş gayet anlaşılır bir karar verip İstanbul’dan aday olmayacağını açıkladı. Aksi takdirde şöyle söylenecek: “Benim neden toprağım yok! Neden aşiret reisleri, gelinlerine kilolarca altın takıyor? Üstelik bu aşiret reisleri politik düzene de hâkim. Evet hanımlar beyler, Kürt sorunu bir etnik mesele değil, bir düzen meselesidir. Burada suçlanacak olan, düzen ve 12 Eylül cuntasıdır. ",. Uzun meslek hayatım boyunca yirmi yıl içinde defalarca bölgeye gittim, özellikle mağdurlarla pek çok röportaj yaptım ama bir yazımdan dolayı özellikle kadınlarının politik mücadelesini anlattığım bölgede HDP milletvekilleri ve bölge halkı tarafından linç edildim, ölüm tehdidi bile aldım. Namus cinayetleri de biterdi, uyuşturucu yolu da kapanırdı. Sosyalist öğretiyle büyümüş biri olarak, Kürt meselesinin giderek sadece etnik bir mesele olarak ele alınması beni gerçekten üzüyor. Bu teşvikler nereye gitti? Kürtlerin partisi şimdiki adıyla DEM, en azından şu çalışmayı yapmalı; ne kadar teşvik verildi, teşvikleri kimler aldı şimdi neredeler?Kürt sorunuyla ilgili konuşmalarda 12 Eylül döneminde Diyarbakır Cezaevi’nde yapılan insanlık dışı işkencelerin PKK’yi doğurduğu, zorunlu göçün bölgede etnik köken anlayışına sığınanları çoğalttığı söylenir. Çok basit bir örnek, sayıları binleri bulan ve bütçeden yüklüce bir para alan korucular hepimiz biliyoruz ki temelde aşiretlerin adamları ve bu amaçla ödenen paraların büyük bölümü aşiretlere gidiyor. Kim adına, geri bıraktırılmış bölge halkı adına. Öyleyse en başta bu savaş bitmeli. ” PKK baskısı ne kadar doğru bilmiyorum ama “Güneydoğu Anadolu’yu bir biçimde tarif et” deseler “Yarım bırakılmış yatırımlar ülkesi” derim. Bir Türkiye meselesidir. Bu en çok kimin işine geliyor? Bölgeye hâkim aşiret düzeninin. Devam edeyim, bugünlerde sık sık düşünüyorum: PKK terör örgütü olmasaydı yani yıllardır bütçeden savaşa ayrılan para, tüm ülkede eğitim, sağlık harcamalarına kullanılsaydı neler olurdu?Emin olun, bu olsaydı Türkiye bugün doğusuyla batısıyla çok daha kendine güvenen, çok daha eğitimli yurttaşların yaşadığı, çok daha zengin bir ülke olurdu. ) hangi partiyle işbirliği yapacağı, parti olarak büyük kentlerde aday gösterip göstermeyeceği. Tuhaf bir ironi PKK örgütüne sempati duymak nedeniyle de yedi yıl hapis cezasıyla yargılandım. Doğrudur ancak bunlar Türklerin bir kabahati değil, mevcut düzenin ve 12 Eylül cuntasının işlediği suçlardır. Sevgili okurlarım, unutmuş olabiliriz hatırlayalım: Tayyip Erdoğan 1994’te İstanbul Belediye Başkanlığı’nı yüzde 25. 1968’lerde Deniz Gezmiş ve arkadaşları “halkların kardeşliği” sloganını kullanırken Kürtlerin etnik kökenlerinden ötürü değil, bu aşiret düzeninden ötürü sömürüldüklerini işaret etmişlerdir. Ve unutulmamalıdır, 12 Eylül’de sadece Diyarbakır Cezaevi’nde işkenceler, öldürülmeler olmadı, o dönemde ülkenin tüm cezaevleri birer işkencehaneydi ve çok ölü oldu. Ben de verdiğim bir karardan vazgeçip Kürtlerin yoğun olarak yaşadığı bölgelerde yaşayanlara ve yaşananlara hiç de yabancı olmayan bir yurttaş olarak kendime sakladığım düşüncelerimi yazmaya koyuldum. 19 oyla kazandı. Doğu’nun makûs talihi de aşiret düzeni de eriyip giderdi. Nedeni sosyal demokratların farklı iki aday göstermesiydi. Yapılan konuşmalarda bu durum çarpıtılıyor, lütfen geçmişimize ve tarihimize biraz saygı.

Işıl Özgentürk: Kürt meselesi etnik bir mesele değil, bir Türkiye meselesidir!

Namus cinayetleri de biterdi, uyuşturucu yolu da kapanırdı. Neyse ki açıkça iktidarın tutsağı ve partisinin de unutturmaya çalıştığı Selahattin Demirtaş’ın sevgili eşi Başak Demirtaş gayet anlaşılır bir karar verip İstanbul’dan aday olmayacağını açıkladı. Bölgenin gerçek ihtiyacını kale almadan Kürt halkı üzerinden mayalanan bu kişiler en az PKK kadar bölgeye zarar vermişlerdir. Sosyalist öğretiyle büyümüş biri olarak, Kürt meselesinin giderek sadece etnik bir mesele olarak ele alınması beni gerçekten üzüyor. Devam edeyim, bugünlerde sık sık düşünüyorum: PKK terör örgütü olmasaydı yani yıllardır bütçeden savaşa ayrılan para, tüm ülkede eğitim, sağlık harcamalarına kullanılsaydı neler olurdu?Emin olun, bu olsaydı Türkiye bugün doğusuyla batısıyla çok daha kendine güvenen, çok daha eğitimli yurttaşların yaşadığı, çok daha zengin bir ülke olurdu. ",. Bu teşvikler nereye gitti? Kürtlerin partisi şimdiki adıyla DEM, en azından şu çalışmayı yapmalı; ne kadar teşvik verildi, teşvikleri kimler aldı şimdi neredeler?Kürt sorunuyla ilgili konuşmalarda 12 Eylül döneminde Diyarbakır Cezaevi’nde yapılan insanlık dışı işkencelerin PKK’yi doğurduğu, zorunlu göçün bölgede etnik köken anlayışına sığınanları çoğalttığı söylenir. ” PKK baskısı ne kadar doğru bilmiyorum ama “Güneydoğu Anadolu’yu bir biçimde tarif et” deseler “Yarım bırakılmış yatırımlar ülkesi” derim. Aksi takdirde şöyle söylenecek: “Benim neden toprağım yok! Neden aşiret reisleri, gelinlerine kilolarca altın takıyor? Üstelik bu aşiret reisleri politik düzene de hâkim. Çok basit bir örnek, sayıları binleri bulan ve bütçeden yüklüce bir para alan korucular hepimiz biliyoruz ki temelde aşiretlerin adamları ve bu amaçla ödenen paraların büyük bölümü aşiretlere gidiyor. Bunu hiç unutmadan günümüze gelelim, seçim yaklaşırken tartışılan en önemli konulardan birine: Hiç kuşkusuz DEM Parti’nin (Bu adı hiç benimseyemedim. Nedeni sosyal demokratların farklı iki aday göstermesiydi. Öyleyse en başta bu savaş bitmeli. Aynı aşiretten biri DEM’den biri AKP’den milletvekili adayı oluyor. ) hangi partiyle işbirliği yapacağı, parti olarak büyük kentlerde aday gösterip göstermeyeceği. 19 oyla kazandı. Burada suçlanacak olan, düzen ve 12 Eylül cuntasıdır. Doğu’nun makûs talihi de aşiret düzeni de eriyip giderdi. Ve unutulmamalıdır, 12 Eylül’de sadece Diyarbakır Cezaevi’nde işkenceler, öldürülmeler olmadı, o dönemde ülkenin tüm cezaevleri birer işkencehaneydi ve çok ölü oldu. 1968’lerde Deniz Gezmiş ve arkadaşları “halkların kardeşliği” sloganını kullanırken Kürtlerin etnik kökenlerinden ötürü değil, bu aşiret düzeninden ötürü sömürüldüklerini işaret etmişlerdir. Doğrudur ancak bunlar Türklerin bir kabahati değil, mevcut düzenin ve 12 Eylül cuntasının işlediği suçlardır. Kim adına, geri bıraktırılmış bölge halkı adına. Nasıl? Soruya karşı soru: PKK en çok kimin işine yarıyor? Bölgenin aşiret düzeninde kalmasını isteyen, devletin tüm yatırımlarını kendi çıkarları için kullanmayı hedefleyen ve bunu yıllardır yapan aşiret düzeninin, toprak ağalarının. Uzun meslek hayatım boyunca yirmi yıl içinde defalarca bölgeye gittim, özellikle mağdurlarla pek çok röportaj yaptım ama bir yazımdan dolayı özellikle kadınlarının politik mücadelesini anlattığım bölgede HDP milletvekilleri ve bölge halkı tarafından linç edildim, ölüm tehdidi bile aldım. Yapılan konuşmalarda bu durum çarpıtılıyor, lütfen geçmişimize ve tarihimize biraz saygı. Ben de verdiğim bir karardan vazgeçip Kürtlerin yoğun olarak yaşadığı bölgelerde yaşayanlara ve yaşananlara hiç de yabancı olmayan bir yurttaş olarak kendime sakladığım düşüncelerimi yazmaya koyuldum. Tuhaf bir ironi PKK örgütüne sempati duymak nedeniyle de yedi yıl hapis cezasıyla yargılandım. Bölge neden bir türlü gelişmiyor? Sanıldığının aksine bölgeye devlet teşviki, diğer bölgelere oranla çok daha fazla ama yatırım için para alanlar, temel çıkıp hemen bir mazerete sığınıyorlar: “Fabrikayı yapamıyoruz çünkü PKK baskısı var. Bu en çok kimin işine geliyor? Bölgeye hâkim aşiret düzeninin. Neyse canları sağ olsun. Bir Türkiye meselesidir. Neden benim çocuğum okuyamıyor? Neden ben sadece koyunları otlatan bir çobanım, oğlum da bir çoban olacak!”DEM biraz daha cesur davranıp, yıllardır bölgeden milletvekilliği kapan kişilerin hangi partiden ve aşiretten olduğunu ortaya çıkarıp hesap sorabilir. Sevgili okurlarım, unutmuş olabiliriz hatırlayalım: Tayyip Erdoğan 1994’te İstanbul Belediye Başkanlığı’nı yüzde 25. Ve bütün Türkiye de onları tanır. Evet hanımlar beyler, Kürt sorunu bir etnik mesele değil, bir düzen meselesidir.